ŻYRAFA, CZY SZAKAL?

Zachęcamy do zapoznania się z artykułem.

"Język żyrafy czy szakala?"

Porozumienie bez przemocy

Celem Porozumienia bez Przemocy nie jest zmiana ludzi i ich zachowania tak,

aby postawić na swoim, ale zbudowanie relacji opartych na szczerości i empatii,

tak aby potrzeby wszystkich zostały zaspokojone.

Marshall B. Rosenberg

Porozumienie bez Przemocy, nazywane również komunikacją empatyczną lub językiem serca, ma na celu wspieranie dialogu między ludźmi oraz budowanie społeczeństw opartych na empatii i uwzględnianiu potrzeb wszystkich osób. Efektem jest łatwiejsza współpraca, rozwiązywanie konfliktów, zanim dojdzie do ich eskalacji, oraz stworzenie wysokiej jakości kontaktu nie tylko z innymi ludźmi, ale także z sobą samym.

Pokazuje jak zmienić sposób, w jaki wyrażamy siebie i słuchamy innych. Zamiast działania nawykowego, automatycznych reakcji na bodźce, nasze słowa stają się świadome, a nasze reakcje oparte na świadomości tego, co postrzegamy, co odczuwamy i czego pragniemy. Uczymy się wyrażać nasz punkt widzenia i nasze potrzeby jasno i szczerze, zwracając się do innych z szacunkiem, empatią i uwagą. Forma jest prosta a jednocześnie silnie transformująca.

Opiera się na umiejętnościach językowychi komunikacyjnych, które wzmacniają naszą zdolność do zachowania integralności oraz widzenia człowieczeństwa innych osób, nawet w trudnych warunkach.

Gdy uświadomimy sobie łączące nas wszystkich potrzeby, wtedy rodzi się w nas zdolność współodczuwania. To zaś ułatwia współpracę przy szukaniu takich rozwiązań, które zadowolą wszystkie strony.

Założenia:

Wszyscy ludzie mają takie same potrzeby
i różne, ulubione sposoby ich zaspokajania.

1. Potrzeby wszystkich ludzi są tak samo ważne
i mogą być przynajmniej wzięte pod uwagę, jeśli niemożliwe jest ich spełnienie.

2. Ludzie chętnie przyczyniają się do dobra innych, o ile robią to z własnej woli.

3. Wszelkie działanie jest próbą zaspokojenia potrzeb.

4. Ludzie nie działają przeciwko nam, ale ku spełnieniu swoich potrzeb.

5. Każda krytyka, osąd, gniew jest tragiczną próbą zaspokojenia swoich potrzeb.

6. Uczucia informują nas o zaspokojonych lub niezaspokojonych potrzebach.

7. Konflikty rodzą się z przekonania, że jest tylko jeden sposób zaspokojenia danej potrzeby.

8. Nawiązanie kontaktu z drugą osobą jest drugim krokiem do rozwiązania konfliktu. Pierwszym jest kontakt z własnymi uczuciami i potrzebami.

CZTERY KROKI:

1. OBSERWACJE – KONKRETY

W pierwszym kroku opisujemy do jakiego konkretnie zdarzenia nawiązujemy. Nazywamy to, co usłyszeliśmy i zobaczyliśmy bez uogólnień i interpretacji. Dzięki temu zmniejszamy szansę na to, że natrafimy na opór, i tworzymy neutralną bazę wyjściową do kontynuowania rozmowy. Jeśli tego nie zrobimy, druga osoba może usłyszeć krytykę i oceny, i zamiast nas wysłuchać prawdopodobnie zacznie się bronić lub wycofywać.

2. UCZUCIA – DROGOWSKAZY

Krok drugi to nazwanie uczuć, które pojawiły się w związku z opisywaną sytuacją. Uczucia to swego rodzaju drogowskazy kierujące naszą uwagę na to, co jest dla nas ważne. Dzięki nim wiemy, czy potrzeby są zaspokojone, czy nie.

3. POTRZEBY – MOTOR DO DZIAŁANIA

Krok trzeci to nazwanie potrzeb. Spełnione potrzeby (bezpieczeństwa, bliskości, uznania, szacunku, współpracy, … ) przyczyniają się
do zachowania emocjonalnej, społecznej i fizycznej równowagi. Potrzeby są wyrazem energii życiowej. Są uniwersalne i stanowią element łączący wszystkich ludzi. Nie zależą od żadnej konkretnej okoliczności czy osoby. Dodatkowo, można je zaspokajać na wiele różnych sposobów.

4. PROŚBY – KIERUNEK DZIAŁANIA

Krok czwarty to sformułowanie prośby – gdy już wiemy, jakie są fakty, uczucia i potrzeby, przechodzimy do szukania strategii zaspokojenia tych potrzeb. Za pomocą próśb, dotyczących konkretnych działań naszych lub innych osób, kreujemy rzeczywistość i uprawdopodabniamy, że wydarzy się to, na czym nam zależy.